lunes, 27 de enero de 2025

Nada

 He aprobado el primer curso de ausencias

y el segundo,

y el tercero también,

me he graduado ya, en realidad...


sé todo lo que hay que saber

de la nada más refulgente

de la ausencia más denigrante

y de los agujeros 

de gusano de seda

que penetran las hojas en blanco

arrugadas y humedecidas 

entre mis lánguidas manos.


¿y cuándo se agotará? ¿cuando?

este conocimiento vasto

que tengo de la nada

de esa nada

que en mi vive

y que en mi morirá

si por el azar no la llenase

alguna vez tu mirada.



domingo, 12 de enero de 2025

El mar negro

El mar negro, en la noche más negra
Milimétricamente nos abdujo 
Sin resquicio de arrepentimiento
Con quirúrgica precisión 
Nos circuncidó estas almas
Vacías ya!

Atlánticamente nos sacudió
Contra la roca del incesante olvido
Nos hundió como el verdugo 
Hunde su hacha sobre la cabeza
Hacia el abisal fondo
De los sueños perdidos.

jueves, 21 de septiembre de 2023

Fermosísima

Miro o devalar do sol fronte ao mar
E sinto unha brisa salgada e dóce
Desas que che apousan na ialma,
Mistura dunha tristura fonda e saudá
Que vén de lonxe, de moi lonxe atrás.

Entón, coma un feito automático
Desprego a túa foto do whatsapp
I estás fermosísima, tan linda,
Igual ca sempre en verdá,
Pero, parecese que nunca te vira!

A túa beleza ségueme a abraiar
Coma a un cego de nacemento
que a luz por primeira vez vai a ollar,
E sinto a túa mirada en mín cravada
Que me quer dicir: esperta chaval!

Con esos luceiros feiticeiros
De ese verde escuro e nuclear
E ese cabelo longo e dourado
I a túa pel blanca e bronce ó par
Sei que nunca hei de acougar...

Lémbrome moito de como te rías
E de como sempre me facías rir
E do sentido do humor que tiñas
Fino e sagaz, retranqueiro sometimes
Mostra desa intelixencia superlativa.

Lémbrome tamén da túa forma de fumar
Aquel tabaco da marca LM light
E de Casablanca: tócala de nuevo Sam
E de tódalas xuntanzas en Aceadamá
Ou do Dépor, cando aínda sabía gañar.

Síntoo moito por non cho ter dito claro
Mais daquela tan só era un rapaz
Sei ben que fun un covarde e un parvo,
Pero a miña lúgubre e pesada penitencia 
Dígocho eu que xa ben a paguei.

E amores hai, e case sempre se gastan, 
Cando uns marchan outros han nacer,
Pero amor, amor do que non remata 
Con sorte na vida, só un se pode ter,
E o noso amor vai perdurar
Inda que nós un día, habemos morrer.







lunes, 28 de agosto de 2023

Mar de Ardora

Co teu electrizante azul as ondas
Morren mansas na praia en Carnota,
Nesto que a costa da morte amorna
E a morna lúa de agosto agosta.

Brila entón o mar de ardora
Mare bravo e cheo de maxia,
Que trae amores coas súas mareas
De fermosos cantos azuis de sireias,
E enterra barcos incautos perdidos
Alo polo fondo, debaixo das pedras.

I eu tódalas noites, baixo este ceo
Espero, ferido de morte, coitado 
Nesta costa morrente e perdida
Que a maxia de ardora 
Me traia unha frol 🌼
Que esperando levo toda unha vida.

domingo, 13 de agosto de 2023

Só quero vela

Soio quero vela
Pasar un día con ela
Podería facer calquera cousa
Agás esa:

Resolver ecuacións diferenciais
Ou calcular unha función de onda,

Compoñer unha fermosa canción 
Ou fabricar unha droga boa,

Ou quizáis, 
escribir algunha liña formidábel
Pra algún libro de éxito mundial
Que ninguén lería,

Ou sabe dios o qué 
Podería facer por ela...

Mais non podo vela
Non podo, 
Señora
I eso me afoga.

jueves, 3 de agosto de 2023

Ollos Verdes

Beleza supina que irradia
Enerxía infinita na mirada
Tóqueme cunha caricia de frol
Que me faga treme-la ialma.

Fermosísima expresión de dor
Que sinto dende lontananza
Por ver a súa beleza sin par
E non ser quen de acariciala.

Déme agora un sinal ben obvio
Que non me perda hoxe en alabanza
Dígame, si quixera vosté o que eu quero
Dígame, cando podería eu bicala.


domingo, 2 de julio de 2023

Condenado

Es como vivir en una prisión,
libre soy para ir y venir o amar
Para pensar, soñar e imaginar
Mundos alejados de esta cerrazón

Mas no soy invitado a tu corazón
Y condenado a tu olvido secular
Sólo me queda esperar esa hora final
Que dé punto y fin a esta ecuación.

Vivir fuera de ti no es una vida
Es un pasar del tiempo anodino
Falto de razón, causa y sentido

Un conjunto absurdo y desaborido
Soy, de células sin ningún motivo 
Ese noventa y cinco por ciento
Que siempre he dicho